Ervaringsverhaal: Wij bleken niet de enige te zijn die kozen voor relatietherapie
Geplaatst op 20-12-2022
Relatietherapie is niet iets waar je mee te koop loopt. Zeker binnen de christelijke kring lijkt er een taboe te rusten op relatieproblemen. Je hebt beloofd tot de dood ons scheidt en die belofte heb je linksom of rechtsom waar te maken.
Martin en Marijke waren 12 jaar getrouwd toen Marijke verliefd werd op een ander. De schrik was groot. De boosheid verlammend.
Martin: “Als iemand mij vroeger had gezegd dat ik ooit in (relatie)therapie zou gaan had ik hem of haar keihard uitgelachen. Therapie dat is niks voor mij. Later begreep ik dat er heel veel mensen in relatietherapie gaan. Daar had ik echt geen weet van. Sterker nog, toen wij echt met schroom in onze Bijbelstudiegroep deelde dat wij relatietherapie hebben bleek een ander echtpaar hier ook ervaring mee te hebben. En dat terwijl ik altijd dacht dat hun zo gelukkig waren.”
Marijke: “Nog steeds weet ik niet exact waar het is misgegaan. In ons geval was er ook geen sprake van één specifiek moment. Het is er langzaam in geslopen. We hebben samen 3 kinderen die op dat moment 6, 9 en 11 jaar oud waren. Martin heeft een eigen bedrijf en was altijd druk. Steeds vaker voelde ik mij er alleen voor staan. De zorg voor de kinderen viel me soms best waar. Als ik dat bespreekbaar maakte dan lachte Martin het weg. Ik mocht blij zijn dat ik maar 2 dagen hoefde te werken. Hij was 6 dagen per week druk. Hij zei dan dat hij best wat minder wilde werken maar dat zou dan wel betekenen dat ik meer uren moest gaan maken. En dat zag ik ook niet zitten. Misschien had Martin wel gelijk en mocht ik niet klagen. We hadden het samen toch goed? 3 gezonde kinderen, een koophuis en auto voor de deur. En ja ik kende ook goede moeders in mijn omgeving die meer dan 2 dagen per week werkten.
Wake up call
Marijke: “Ik werk 2 dagen in de week als verzorgende ik een verpleeghuis. Er kwam bij ons op de afdeling een nieuwe arts-assistent, Jeroen. Ik kon het goed met hem vinden. En na verloop van tijd was ik altijd degene die de artsenvisite deed. Tijdens de artsenvisite bespreek je alle bijzonderheden van die week en evalueer je het medicatiegebruik van de bewoners. Ik betrapte mezelf erop dat ik dat ik steeds meer uitkeek naar deze momenten. In eerste instantie duwde ik het weg maar uiteindelijk kon ik niet anders dan eerlijk zijn naar mijzelf. Ik had gevoelens voor Jeroen. Toen ik me dat besefte was ik dagen van slag. Hoe kon dat nou? Ik wilde dit niet. En tegelijkertijd voelde het ook fijn. Jeroen gaf mij aandacht en complimenten. Jeroen zag mij staan. En dat was precies wat ik zo miste bij Martin. Die aandacht, die waardering.”
Martin: “Marijke schreef mij een brief, in die brief schreef ze dat ze gevoelens had voor een collega. Woest was ik. Als je al het lef hebt om verliefd te worden op een ander, heb dan ook het lef om me dat gewoon te vertellen. Ik heb echt tijd nodig gehad om de inhoud van de brief te verwerken en de woorden van Marijke tot me door te laten dringen. Was ik dan echt zo’n slechte man? Heb ik haar dan zo tekortgedaan? Elke dag opnieuw opnieuw was ik keihard aan het werk om voor mijn vrouw en kinderen te zorgen en dan kreeg ik dit. Ik voelde me zo tekortgedaan.
Ik voelde me bedrogen
Marijke: “Hoewel ik de boosheid van Martin goed begreep maakte het me ook verdrietig. Ik had mijn woorden zo zorgvuldig afgewogen omdat ik hem geen pijn wilde doen. Ik begreep ook niet waarom ik verliefd was geworden op Jeroen en het was eigenlijk ook helemaal niet wat ik wilde".
Martin: “Daar begreep ik niets van. Hoe kan je nou verliefd worden op iemand terwijl je dat niet wilt. Ik voelde me bedrogen en had heel sterk het gevoel ik faalde. Faalde als man van Marijke en uiteindelijk ook als vader van onze kinderen. Ik schaamde me echt rot".
Ik was verliefd geworden op het gevoel dat hij me gaf
Marijke: “na veel gesprekken waarin we steeds vastliepen en de ruzies toenamen heb ik voorgesteld om in relatietherapie te gaan. In de hoop dat een relatietherapeut ons zou kunnen helpen. Ik wilde dolgraag verder met Martin, maar ik had geen idee hoe”.
Martin: “In eerste instantie weigerde ik in alle toonaarden. Uiteindelijk heb ik het besproken met een vriend van mij en die vroeg: “Wat heb je te verliezen? Probeer het gewoon, is het niks dan kan je er altijd nog mee stoppen”. Omdat ik Marijke niet wilde verliezen en zelf ook wel inzag dat weer samen niet uitkwamen ben ik overstag gegaan”
Marijke: “Tijdens de relatietherapie hebben we veel inzicht gekregen in onszelf en in elkaar. Na verloop van tijd kwamen we erachter dat we globaal gezien allebei op zoek zijn naar hetzelfde: Erkenning en waardering van de ander. Het gevoel te hebben ertoe te doen. Martin was altijd maar druk met zijn werk, ik heb weleens geroepen dat het leek alsof hij getrouwd was met zijn bedrijf in plaats van met mij. Ik voelde me totaal onbelangrijk en had soms het idee dat ik alleen goed genoeg was om voor de kinderen te zorgen.
Martin: “Ik was ook vaak aan het werk. Ik moest immers mijn gezin onderhouden. Daarom maakte ik lange dagen en kwam dan moe thuis. En als ik dan thuiskwam werd er altijd gemopperd dat ik te laat was. Nooit eens een complimentje, nooit de vraag hoe mijn dag was. Het leek vaak alsof Marijke de kinderen belangijker vond dan mij. Ik was alleen maar goed genoeg om geld in het laatje te brengen. Tijdens de therapie werd duidelijk dat als Marijke boos werd dat ik er te weinig was voor haar of de kinderen, ging ik als reactie daarop nog harder werken. Om zo nog beter voor mijn gezin te zorgen.
Dat maakte de kloof tussen ons steeds groter
Marijke en Martin; "We waren dus in een patroon terecht gekomen waarbij we ons allebei niet gezien en niet gehoord voelde. Beide mistten we een stukje waardering van de ander. Het was vanzelfsprekend geworden dat Marijke voor de kinderen zorgde en ik voor het inkomen. Door die vanzelfsprekendheid en door de waan van alle dag waren we elkaar uit het oog verloren. Hierdoor waren we beide op ‘ons eigen eilandje’ komen te staan en werd de kloof tussen ons steeds groter. Deze inzichten hebben ons ontzettend geholpen. Doordat we ons hier nu bewust van zijn kiezen we ervoor om elke dag even tijd te maken voor elkaar. Echt geen uren hoor, maar even een moment voor echt contact. En elke zaterdagavond is vanaf nu onze avond. De beeldschermen uit. Tijd voor elkaar".
Marijke: "Tijdens de relatietherapie kwam ik tot de conclusie dat ik niet zozeer verliefd was geworden op Jeroen als mens maar veel meer op het gevoel dat hij me gaf. Het gevoel dat ik van waarde was, dat ik ertoe doe".
Relatietherapie, de sleutel naar verbinding
Herken je de eenzaamheid van Martin en Marijke? Zou je ook graag weer echte verbinding voelen met je partner? Overweeg dan eens om in relatietherapie te gaan. Elke keer opnieuw blijkt relatietherapie de sleutel te zijn naar een diepe en sterke verbinding. Relatietherapie is niets om je voor te schamen. De tijd nemen om, met behulp van een derde, je relatie onder de loep te nemen is goud waard.
Maak gerust een afspraak voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Ja, ik wil een kennismakingsgesprek
.jpg)
